Wrzesień: "Mamo, Tato Idę do przedszkola"

Mamo! Tato!

Właśnie zostałem przedszkolakiem i potrzebuję waszego wsparcia:

Przed wyjściem do przedszkola

Stwórzcie poranny rytuał, da mi on poczucie bezpieczeństwa. Może to być wspólna pięciominutowa zabawa, wysłuchanie lub zaśpiewanie ulubionej piosenki, a może opowiecie mi historię o tym jak Wy chodziliście do przedszkola?

W szatni przedszkolnej

Spróbujcie żegnać się ze czule, ale szybko. Wiem, jakie to trudne, ale postarajcie się uodpornić na moje łzy. Pamiętajcie, że one są moim sposobem na stres i rozstanie. Zwykle jednak szybko zapominam o smutku. Pamiętajcie, że Wasze zdenerwowanie i niepewność wyczuje natychmiast a wtedy … będę protestować jeszcze głośniej. Wymyślmy razem, co mogę zabrać do przedszkola, co doda mi odwagi i pocieszy.

Zawsze dotrzymujcie danego słowa.

Jeżeli obiecujecie, że będziecie w pobliżu, bądźcie tam i nigdzie nie odchodźcie. Zawsze mówcie mi, co zamierzacie. Jeśli będziecie chcieli wyjść z przedszkola powiedzcie mi o tym, nawet jeśli wiecie, że się rozpłaczę. Nie martwcie się, jest ze mną Pani wychowawczyni, która na pewno mnie przytuli. Jeśli będziecie chcieli powiedzieć mi, o której mnie odbierzecie, to nie mówcie, że będziecie za trzy godziny, bo ja nie wiem ile to jest. Lepiej jak usłyszę, że przyjdziecie po obiedzie, po odpoczynku, po podwieczorku. I nigdy się nie spóźniajcie. Nie chcę pomyśleć, że zapomnieliście o mnie.

Rozmawiajcie pozytywnie o przedszkolu

Pamiętajcie, że wszystko, co mówicie na temat przedszkola wpływa na to jak w nim się czuję. Wiem, że macie prawo do przeżywania własnych emocji - ale to są sprawy dorosłych. Ja jestem dzieckiem i bardzo chciałbym słyszeć jedynie spokojne i pełne szacunku opinie. Motywujcie mnie do przedszkola w sposób pozytywny – podkreślając często ile już udało mi się osiągnąć. Opowiedzcie najbliższym o moich sukcesach (najlepiej przy mnie) - ale nie koloryzujcie.

Odbiór dziecka z przedszkola

Dbajcie o dobrą komunikację z moimi wychowawcami. Osoby opiekujące się mną powinny znać moje mocne i słabe strony oraz kłopoty, z jakimi właśnie się borykam. Pytajcie nie tylko o czy zjadłem obiad, ale jakie poczyniłem postępy, czy nawiązuję kontakty z rówieśnikami, w jakim stopniu jestem samodzielny.
Nigdy nie porównujcie mnie do innych dzieci. Nie ma reguły, co do czasu trwania i przebiegu adaptacji. Mam prawo przechodzić ją tak, jak przechodzę.

Samodzielność

Pomóżcie mi stać się samodzielnym przedszkolakiem. Bądźcie cierpliwi, kiedy będę długo sam się ubierał, zakładał i wiązał buty, jadł samodzielnie posiłek czy radził sobie w toalecie. Bądźcie przy mnie i wspierajcie mnie, ale nie wyręczajcie w tych czynnościach.

Za rok będziecie wspominać moje pierwsze kroki w przedszkolu patrząc na to jaki jestem samodzielny i ile już umiem !!!

Rozpoczęcie nauki w przedszkolu to dla dziecka ogromna zmiana i związane z nią przeżycie. Przygotuj swoją pociechę z wyprzedzeniem na nową sytuację, aby nie była zaskoczeniem czy szokiem.

Dowiedz się, jak wygląda porządek dnia w przedszkolu, do którego idzie Twoje dziecko – kiedy są posiłki, kiedy drzemka, kiedy spacer czy wyjście na plac zabaw. Aby uniknąć nagłej zmiany codziennej rutyny, na kilka tygodni przed planowanym pójściem dziecka do przedszkola wprowadź w domu podobny harmonogram zajęć. Budź też dziecko o godzinie, o której będzie wstawać do przedszkola. Dzięki temu oszczędzisz maluchowi dodatkowego stresu – nie będzie musiał adaptować się do zupełnie odmiennego rytmu dnia.
Powiedz dziecku o zmianach, jakie je czekają. Wytłumacz, co to jest przedszkole, po co dzieci tam chodzą i co się tam robi. Nie opowiadaj jednak zbyt wiele o tym, jak będzie, nie snuj konkretnych wizji. Nie zapewniaj, że będzie wspaniale, zwłaszcza jeśli nie jesteś o tym przekonany. Takie zapewnienia mogą jedynie wzbudzić podejrzenia dziecka i wzmóc jego obawy.
Jeżeli do tej pory dziecko było z Tobą nierozłączne, to moment pójścia do przedszkola może być dla niego (i dla Ciebie) bardzo trudny. Dlatego ćwicz „rozstania” już wcześniej. Najpierw na krótki czas (np. na godzinę) zostaw pociechę u kogoś z rodziny. Następnie przedłuż nieco ten czas. Potem możesz umówić się na krótką wizytę u kolegi z piaskownicy i zostawić dziecko pod opieką jego rodziców, dając mu przy tym możliwość zabawy z rówieśnikiem. Zawsze jednak żegnaj się z dzieckiem (a nie znikaj, gdy jest czymś zajęte). Określ, kiedy wrócisz, w sposób jasny dla dziecka, np. „gdy skończysz oglądać wieczorynkę”, a nie „za godzinę”.
Wspieraj dziecko w jego samodzielności, unikaj wyręczania we wszystkim. Dzięki temu nauczy się wykonywać czynności, które pomogą mu w sprawnym funkcjonowaniu w przedszkolu. Bardzo ważna jest nauka czynności samoobsługowych – ubierania, rozbierania, korzystania z toalety, komunikowania otoczeniu swoich potrzeb oraz preferencji.
Odprowadzając dziecko do przedszkola, powinieneś maksymalnie skrócić rytuał pożegnania. Pomóż dziecku się przebrać, odprowadź do jego sali, pożegnaj się i wyjdź. Nie sprawdzaj, jak dziecko sobie radzi, zaglądając zza drzwi. Takie zachowanie jest przejawem Twojego własnego niepokoju. Nie obciążaj nim dziecka.
Jeżeli dziecko płacze, nie pozwól, by to zachwiało Twoją pewnością siebie. Jeżeli ulegniesz i w tym momencie zabierzesz pociechę do domu, to przy następnej próbie odprowadzenia do przedszkola będzie jeszcze gorzej. Maluch nauczy się, że dzięki łzom uniknie rozstania.
Gdy znikniesz z pola widzenia dziecka, będzie ono mogło skupić się na radzeniu sobie z emocjami i zaangażuje się w eksplorację otoczenia – zabawę nowymi zabawkami, kontakty z kolegami itd. Jeżeli będziesz przedłużać rozstanie, maluch całą energię będzie kierować na próby uniknięcia trudnej sytuacji.
Nigdy nie stosuj manewru „ucieczki” – nie zostawiaj dziecka bez pożegnania, licząc na to, że nie zauważy Twojego zniknięcia. Maluch na pewno się zorientuje i może przeżyć taką sytuację jak porzucenie. Zburzysz w ten sposób jego zaufanie i zachwiejesz poczuciem bezpieczeństwa.
Powiedz dziecku, kiedy odbierzesz je z przedszkola, podając punkt w czasie, który będzie dla niego łatwy do określenia (np. „gdy skończycie popołudniową drzemkę” lub „gdy skończycie jeść podwieczorek”). Bezwzględnie dotrzymaj tej obietnicy, bo inaczej dziecko przestanie Ci wierzyć.
Na początku dobrze jest skrócić czas pobytu w przedszkolu, by ułatwić dziecku adaptację. Jeżeli to możliwe, przez jakiś czas odbieraj dziecko np. po obiedzie

Aby adaptacja dziecka przebiegała łagodniej!
Kilka porad dla rodziców!
Rodzicu pamiętaj!
1. Poznaj wymagania przedszkola i zasady w nim panujące i koniecznie opowiedz o tym dziecku. Jeżeli nie udało Ci się tego zrobić – zacznij we wrześniu!
2. Przygotuj Twoje dziecko na to, że w przedszkolu zostanie z panią (nie samo!), i że
o wszystkich swoich potrzebach powinno mówić pani – tak jak dobrej cioci. Nie strasz przedszkolem, nie mów „pani cię nauczy...”, „pani ci pokaże...”.
3. Zdecyduj, czy Twoje dziecko będzie, czy nie będzie chodzić do przedszkola. Zastanów się, czy opieka dziadków, bądź innych opiekunów, to dobra alternatywa. Pomyśl wtedy o swoim dziecku, o tym, że może ono odnaleźć się w grupie rówieśniczej i odnosić tam swoje pierwsze, małe sukcesy.
4. Jeżeli Twoje dziecko będzie rozpaczać, a Ty po czterech – sześciu dniach je zabierzesz, nie dajesz wówczas szansy dziecku ani nauczycielowi. Twój malec odejdzie z przedszkola z wspomnieniem złych emocji. Za rok, przy ponownej próbie adaptacji, złe emocje powrócą ze zdwojoną siłą.
5. W pierwszych tygodniach pobytu Twojego dziecka w przedszkolu, kiedy dziecko tęskni i płacze, nie wypytuj o przedszkole. Nie mów w domu, że dziecko nie je w przedszkolu, że płacze. Po upływie pewnego czasu dziecko samo będzie opowiadało, co robiło w przedszkolu, co jadło, co mówiła pani.
6. Nie mów do wychowawcy (przy dziecku!), czego Twoje dziecko nie lubi jeść. W grupie jedzenie wygląda inaczej. Pokarmy, których dziecko „nie lubi”, zjada chętnie, bo tak robią koledzy. Wyjątek stanowią uczulenia na pokarmy.
7. Za dobre zachowanie nagradzaj swoją pociechę (nie nagradzaj materialnie). Niech nagrodą będzie radosny, wspólnie spędzony czas.
8. W pierwszych dniach adaptacji wysyłaj dziecko z tatą. Z nim łatwiej się rozstać (bez urazy!). Nie przedłużaj rozstania, nie pokazuj dziecku swoich uczuć. Upewnij Twojego MALUCHA, że niedługo przyjdziesz i odejdź.
9. Nie obiecuj swojemu dziecku czegoś, czego nie będziesz mógł spełnić. Jeżeli obiecujesz – dotrzymuj słowa.
10. Pytaj wychowawcę o zachowanie Twojego dziecka w grupie. Niech dziecko czuje, że nie jest Ci to obojętne. Niech wie, że jego dobre zachowanie będzie chwalone i nagradzane, a złe zachowanie karcone.
11. Nastaw dziecko pozytywnie do przedszkola. Chwal swoje dziecko za każdy dzień spędzony w przedszkolu.
12. Zostaw wychowawcy swój numer telefonu, na który będzie mógł on zawsze zadzwonić.
13. Weź numer telefonu do wychowawcy.

BĄDŹ DOBREJ MYŚLI !